Geduldig aan de deurpost de getuige
van eeuwen menselijke nijverheid.
Hij hakt een kleine holte in de tijd,
een uitzicht, zie: de eerste heidenen buigen
voor de gekruiste god, de eerste berken
worden geveld, een bedehuis verrijst,
waar men in boers Iatijn de hemel prijst.
En hout wordt steen en steen wordt witte kerken,
die in de donkere wouden van het eiland
oplichten zoals sterren in de nacht.
Zo hakt die kleine man met groot geduld
een holte in de tijd die hem omhult
en baant voor zich en voor zijn nageslacht
een weg van vrede naar de nieuwe heiland.
J.W. Schulte Nordholt
Een selectie