Dit is een arme parmantige man
die de wereld veranderen kan,
klimt in het rad van het bestaan,
grijpt de structuur der dingen aan,
kind wordt man, knecht wordt heer,
ik zal regeren, ik regeer.
En dan wordt hij koning en zit op zijn troon,
de omwenteling verloopt zo schoon,
hoog op het rad der geschiedenis
droomt hij dat hij een godje is,
hij klapt in zijn handjes maar dat is dom
want dan draait het wieletje nog eens om.
Dan gaat de revolutie verkeerd,
ik regeer, ik heb geregeerd.
Wat helpt het of ik een scepter draag,
ik val naar beneden het hoofd omlaag.
Daar lig ik een lichaam zonder ziel
geradbraakt onder het grote wiel.
Mensen van later, kijk naar mij,
zo gaat de glorie der wereld voorbij
J.W. Schulte Nordholt, Contrafacten – gedichten op reis en thuis (Baarn, z.j.) p. 20-21
[editie met zwart-wit foto verso en gedicht recto]
❦
Toelichting
Op de afbeelding ziet u banderolles met de wooren die de mens (‘arme parmantige man’) uitspreekt tijdens zijn leven: regnabo, rego, regnavi. (ik zal regeren, ik regeer, ik heb geregeerd). Onder het wiel (rad van Fortuna, the wheel of life): sum sine regno sic transit gloria mundi ((ik ben zonder ‘regiment’ – ik regeer niet meer, voorbij is ‘s werelds eer.)
7 februari 2025, Dick Wursten.