Twee uitgangspunten om anno nu over het christendom zinvolle uitspraken te doen:
Alleen een christendom dat de mogelijkheid van zijn ontkenning overweegt, kan hedendaags zijn?
Het tweede uitgangspunt correleert met het eerste. Ik parodieer bewust de formulering:
Alleen een atheïsme dat de realiteit van zijn christelijke afkomst overdenkt, kan actueel zijn.
Onder deze twee uitgangspunten ligt eigenlijk één vraag :
Wat is het eigenlijk dat de kern (onderstroom) vormt van onze Westerse traditie, dat wil zeggen: de kern van onze cultuur. Of – hetzelfde anders geformuleerd: Wat wordt ons door onze eigen traditie doorgegeven, aangereikt vanuit de diepte van de christelijke ‘evidentie’, dat zo vanzelfsprekend is dat we het niet goed kunnen zien. Of nog erger: niet zien (in de zin: ons er niet van bewust zijn).